ថ្ងៃហ្នឹងចុងអាទិត្យ ក្រុម ពស់ព្រលិតមានរិទ្ឋ របស់ខ្ញុំ(រូបខាងលើ) បានបបួលគ្នាទៅផឹកស៊ី ទុកជាការជប់លាងបិទវគ្គឆមាសទី១។ មានអីដំបូងសប្បាយសឹងអី, ផឹកស៊ីបានម៉ាសន្ទុះមានអាម៉ាកមួយនោះមិនដឹងជាវាមានរឿងអីពីណាម៉ោ ត្រូវស្រវឹងតិចៗផងក៏រ៉ាយរ៉ាប់រឿងកំសត់របស់គេប្រាប់ខ្ញុំ, តាំងពីវាចាប់ផ្តើមរ៉ាយរ៉ាប់រឿវាម៉ោ, ខ្ញុំជាមិត្តល្អអង្គុយកំដរវារហូត (សូមបញ្ញាក់មិនមែនត្រឹមតែអង្គុយស្តាប់ទេ វាថែមទាំងបបួលខ្ញុំលើកដាច់រហូត….) មានអី ល្ងាចវិលមកដល់ផ្ទះរកបន្ទប់មិនចង់ឃើញ។តែទោះជាយ៉ាងណាក៏អាណិតវាណាស់ដែរ,បងប្អូនជួយគិតមើលទៅ,ខ្លឹមសារសង្ខេបខ្ញុំសូមលើកយកមកបរិយាយដូចខាងក្រោម៖
រឿងរ៉ាវជីវិតគ្មាននរណាអាចប្រកែកបានថាវាជារឿងមិនសមហេតុផលនោះទេ, គ្រប់យ៉ាងវាស្ថិតលើអារម្មណ៍របស់មនុស្សម្នាក់ៗ វាស្តែងចេញនូវភាពក្រៀមក្រំ, ការសប្បាយរីករាយ, ការប្រច័ណ្ឌប្រណែន, ការតូចចិត្តមិនចេះចប់មិនចេះហើយ។ អ្វីដែលមិនបានដូចប្រាថ្នារបស់ខ្លួនរមែងតែមានសេចក្តីទុក្ខសោក,មិនសុខចិត្ត, ចង់យកឈ្នះ…. ។មានមនុស្សខ្លះខំស្វែងរករបស់ដែលខ្លួនបានដឹងច្បាស់ថាក្នុងលោកនេះមិនមាន, មានអ្នកខ្លះទៀតខំត្រដរតស៊ូនឹងអ្វីដែលខ្លួនដឹងច្បាស់ថាមិនមានថ្ងៃណានឹងបានមក, ឯអ្នកខ្លះទៀតខំស្រែកសួរមេឃ សួរដីទាំងដឹងថាមេឃដីមិនអាចឆ្លើយនឹងសំនួរខ្លួនបាន, មានអ្នកខ្លះទៀតខំបន់អង្វរព្រះទាំងដឹងថាព្រះមិនដែលជួយអ្វីបាន,មានអ្នកខ្លះទៀតទ្រាំទទួលការឈឺចាប់មិនដែលរាខ្លាច……. ចិត្តមនុស្សរឹងរួស ហើយក៏ងាយនឹងទន់ជ្រាយណាស់ដែរ។ពេលដែលយើងនិយាយថាយើងពិបាកចិត្តមានមិត្តភ័ក្ត្រច្រើនណាស់ចាំលួមលោមយើង,ផ្តល់កំឡាំងចិត្តដល់យើង, ផ្តល់គំនិតឲ្យយើង….ភាគច្រើនមតិយោបលទាំឡាយល្អៗដែលគួរនឹងយកតម្រាប់តាម តែរាល់គំនិតមតិទាំងអស់មិនដែលបានសំរេចទេ….ដោយសារអ្វីទៅ? ក៏ដោយសារតែចិត្តរឹងរួស, សន្តានមនុស្សពិបាកកែ។
យើងមិនអាចបន្ទោសបានទេ,អ្វីដែលគេកិតថាជាការពេញចិត្តរបស់គេ គេនឹងធ្វើ,គេមិនដែលរាខ្លាចនឹងអ្វីដែលនៅចំពោះមុខនើទេ, សេក្តីសុខក្នុងផ្លូវចិត្តទោះដឹងថានោះបានត្រឹមតែជាសេចក្តីស្រមៃក៏គេនៅតែសប្បាយចិត្តនឹងធ្វើទោះមានគេនិយាយថានោះជាអំំពើឆោតល្ងង់មិនដឹងខ្យល់ក៏គេមិនដែលខ្វល់ខ្វាយនោះដែរ,គេគិតត្រឹមតែគេបានសប្បាយចិត្ត។ពេលគេដាស់តឿនថាគេជាមនុស្សរោគចិត្តគេមិនដែលច្រឡោតខឹងអ្វីទាំងអស់ព្រោះគេនៅមានសតិគ្រប់១០។
ហេហេ!!!!ដល់តែវាបរិយាយចឹងទៅខ្ញុំមិនដឹងជាប្រាប់វាថាម៉េច!!!!!បានត្រឹមតែងក់ក្បាល!
ជិវិតខ្ញុំ! គ្រួសារខ្ញុំ! ជាតិមាតុភូមិខ្ញុំ! 
កូនខ្មែរ
ព្រះពុទ្ធទ្រង់សំដែងថា
មានសុខ ក៏ត្រូវតែមាន ទុក្ខ
មានលាភ ក៏ត្រូវតែ អត់លាភ
មានយស ក៏ត្រូវតែ អត់យស
មានសរសើរ មាន និន្ទា
មិនចាំបាច់គិតច្រើនទេ! OK?
samnang
មិនគួរទៅជាចឹង!!
អាចម៍ផ្កាយ
រីករាយម្តេចនឹងកើតបើមិត្តកំពុងមានទុក្ខយ៉ាងនេះ!
ខ្ញុំក៏តែងមានអារម្មណ៍បែបនេះម្តងម្កាលដែរគឺគ្រប់ពេលដែល
មានទុក្ខមិនសប្បាយចិត្ត,មិត្តខ្ញុំខ្លះក៏យ៉ាងនេះ ភាគច្រើននៃ
មនុស្សបែបនេះ ពេលមានអារម្មណ៍បែបនេះកើតឡើងតែង
គិតថាខ្លួនឯងជាមនុស្សឆ្កួតខុសគេ ឬជាមនុស្សមានរោគចិត្ត
តែអ្នកដែលដឹងថាខ្លួនឯងឆ្កួតមិនមែនជាមនុស្សឆ្កួតទេ!!!
samnang
ពិតមែនហើយ អាចម៍ផ្កាយ អារម្មណ៍បែបនេះខ្ញុំយល់ច្បាស់, ពេលខ្លះខ្ញុំក៏មានអារម្មណ៍បែបហ្នឹងដែរ,ពិបាកចិត្តស្មុគស្មាញ,ធុញថប់ក្នុងជីវិត ចង់មានអ្នកយល់ចិត្ត,ចង់មានគ្នានិយាយរឿងឲ្យបានរសាយ,ទ្រាំលាក់ទុកតែម្នាក់ឯងវាពិបាកខ្លាំងណាស់។
Vannara
អត់ដឹងថាចង់និយាយស្អីទេ 😀
samnang
រឿងយុវ័យបងអឺយ!! ពេលមានរឿងស្នហាកើតឡើង តែងតែមាននិយាយមិនចេះចប់មិនចេះហើយទេ! និយាយមិនស្រួលចាស់ស្តាប់មិនបានទៀត។
Rachna_Rainna
ប៉ាលក្ម្សីម៉្ញូបត្រចៀកហើយ! 😀
samnang
ប្រហែលហើយមើលទៅ! ទាល់តែទិញវ៉ែនតាក្រាស់ឲ្យត្រចៀកពាក់ហើយទើបស្តាប់បាន!! ហេហេហហេ!!!
Rachna_Rainna
😀
samnang
ថ្ងៃហ្នឹងអត់ទៅរៀនទេឬអីប្អូនស្រីបង???
Rachna_Rainna
ចាស! អត់ទេ!
Rachna_Rainna
samnang
ថ្ងៃហ្នឹងជាថ្ងៃពុធតើ ម៉េចមិនទៅរៀន…. អូនែ៎ រ៉េនណា បងយល់ថាអត្ថបទផូស ពី និស្ស័យរបស់អូនឯង អូនឯងគួរតែរកអត្ថបទបង្អែកឲ្យបានច្បាស់លាស់ទៅរួចហើយផូសឡើងបន្ថែមទៀត បងដូចជាមានការចាប់អារម្មណ៍ពីអត្ថបទហ្នឹង!!តែគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងភាពមិនច្បាស់លាស់
Rachna_Rainna
ចាស! តែបើរ៉េនណាផូស នឹងផូសពីការយល់ឃើញផ្ទាល់ខ្លួន! អូខេណា?
សំណាង
ចឹងក៏បាន! យ៉ាងម៉េចហើយ?ថ្ងៃហ្នឹងប្រឡងសិស្សពូកែផង,យ៉ាថណាហើយ?ល្អទេ?
សំណាង
ម៉ានង៉ៃអត់ទំនេរ,អត់បានផូសអីថ្មីសោះ!!
Rachna_Rainna
គ្រាន់បើតើបង! មិនពិបាកពេកទេ!
samnang
ល្អណាស់ចឹងអូន! ពិតជាបានពានមិនខានឡើយ! ជូនពរអូនសំណាងល្អណា៎!!!
Boeun
តាមមើលទៅ គេដូចជាដឹងខ្លួនហើយ មិនមានអីគួរឱ្យបារម្ភពេកទេ។ គ្រាន់តែយើងជួយលួងលោម និងផ្ដល់កម្លាំងចិត្តខ្លះដល់គេទៅបានហើយ។
samnang
មែនហើយ! រឿងរ៉ាវស្នេហាវាចឹង! កុំចង់លេង តាលេងមានទឹកភ្នែកចឹង!កិកិកិតែខ្ញុំអត់ខ្លាចផង។
Rachna_Rainna
បានពាន? សិស្សពូកែគ្មានពានទេ មានតែមេដាយ។
samnang
ហ្នឹងហើយ! គេហៅថាពានរង្វាន់មេដាយមាស,ប្រាក់… តែមិនអីចាំបងចេញពានឲ្យក៏បាន!
Rachna_Rainna
អូ! បើពិសេសបែបនេះ អរគុណបងច្រើនហើយ! រ៉េនណានឹងខំ ដើម្បីបានពានពីបងសំណាងតែមូយរបស់ប្អូន!
samnang
បងសប្បាយចិត្តឃើញអូនឯងខំរៀនចឹង! មិនអីទេចាំបងទៅវិញបងទិញរបស់ផ្ញើរ។
Rachna_Rainna
អរគុណបងហើយ… ទៅវិញទិញផ្ញើ… ដូចជាលឺច្រើនហើយ តែមិនទាន់លេចចេញជារូបរាងនៅឡើយ…
samnang
បើបងមិនទាន់ទៅផងធ្វើម៉េចឃើញរូបរាងកើត! ២ឆ្នាំបងទៅវិញហើយ! បងមិនភ្លេចទេ!
ស្រីភា
រឿងគឺវាយ៉ាងនេះហើយបង!
ហ្អើយ!!!!ជួបៗៗទៀតហើយបង!
ប្អូនក៏ធ្លាប់មានទុក្ខសោករាប់មិនអស់ដែរ(មិនមែនដូចការបរិយាយ
ខាងលើទេ)។
ដល់ថ្នាក់គេសួរប្អូនថាសុខទេ?
ប្អូនឆ្លើយថាសុខក៏ដូចជាទុក្ខដែរណាបង។
សង្ឃឹមថាក្នុងនាមបងនិងប្អូនជាអ្នកនៅឆ្ងាយពីអ្នកមានគុណ
ដូចគ្នានឹងគង់តែយល់ជាមិនខាន។
សូមអស់យោបល់!
samnang
មិនជួបរឿងចឹងល្អខ្លាំងណាស់អូនអើយ!! កុំចង់ជួបអីវេទនាចិត្តណាស់ ចង់ចេញក៏ពិបាក ចង់ដើចូលក៏យ៉ាប់…………..កិកិកិកិ